Sensatie in de dorms

Het waren me weer 2 aparte, typische Amerikaanse dagen. Na Las Vegas hadden we totaal geen tijd om bij te komen, de volgende ochtend moesten we gelijk een Shooten in een kleine stad genaamd ´Williams´. Na La Vegas kan je je vast wel indenken hoe brak we allemaal waren, maar ondanks dit voorval hebben we het er aardig vanaf gebracht. Williams is een klein cowboy stadje waar je het idee hebt dat je letterlijk in een oude wild west movie ben beland, super vet! Na saloons tot echte cowboys komen we terecht bij één van de bekendste treinrails hier in de USA, de ´Grand Canyon Railway´. Deze railway zit op Route 66, en treinen zijn overduidelijk een big deal over here wat wij ons in geen mogelijkheid kunnen voorstellen aangezien we er dagelijks gebruik van maken *lang leve OV*. Als ik Fox Pops (met een microfoon snel achter elkaar willekeurige mensen interviewen) maak bij de trein blijkt dat niemand van al die mensen ooit tevoren in een trein heeft gezeten. Erg onbegrijpelijk voor ons. We horen ook over de Harvey Girls, de vrouwen die dankzij de trein emancipatie naar het westen hebben gebracht. Een cowboy nodigt ons uit om in zijn ‘koets’ mee te gaan naar een echt Cowboy gevecht downtown die om 7 uur begon. Dit slaan wij natuurlijk niet af. Zo komen we terecht bij een gevecht tussen 4 cowboys dat we hebben proberen vast te leggen met de handheld camera. Na het gevecht kwam een andere cowboy naar ons toe die ons graag zijn Bed & Breakfast wilde laten zien, waar hij 3 jaar aan gewerkt had. Charlie, onze chauffeur, ging gelijk mee waardoor ik, Stef & Michiel natuurlijk braaf achtervolgden. And i’m glad we did. Het huis was net een huis uit de Sims, een villa waarvan elke willekeurige kamer een mini huis was. De suites en badkamers waren net uit de meest moderne films die gevuld was met juke boxes tot wii’s.

Het geld vliegt er doorheen hier in de USA, maar dan ook letterlijk álles kost geld. Iedereen verlangt een fooi van je. Op elke willekeurige prijs die je tegen komt is de tax nog niet meegerekent waardoor je altijd van een dollar erbovenop uit moet gaan. Het enige voordeel hieraan dat áls je een terassje heb gevonden (wat praktisch een onmogelijke taak is) dat ze wel standaard refills hebben, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren..
Gister had iedereen het besef dat we hier al 2 weken zitten, de tijd vliegt! Ondanks dat ik het gevoel heb dat we hier pas 5 dagen verblijven is er nog genoeg om naar uit te kijken! De rollen voor onze live show volgende week Donderdag zijn eindelijk verdeelt, en hier spreek een ware Anchor (presentator) voor de show samen met Tim. Dit neemt ook gelijk de taak writer met zich mee, dus en dagje scripts schrijven zit er dik bovenop.
Er worden ook genoeg avonturen beleefd in de dorms, van kidnapping tot protesten. Laat me dit even ophelderen. Classmate 1 (laat ik de namen even achterwege houden) had in een melige bui een kapot getrokken blouse aan de deurklink gehangen van Classmate 2. Toen Classmate 2 dit ’s avonds pas ondekte dacht hij dat er iets erg as gebeurt met Classmate 1. Bonkend op de deur deed er niemand meer open aangezien we allemaal in diepe slaap zijn. Classmate 2 is zo bezorgd dat hij de sleutel bedelt bij de front desk, die ze helaas niet mogen geven. De front desk belt de politie die even later voor de deur staat de bonken. Als Classmate 3 eindelijk de deur open doet begrijpt ze er niets van, Classmate 1 ligt gewoon te slapen en is niet gekidnapped. Een ware sensatie hier in de dorms. Ook staan er de laatste 2 dagen allemaal mensen te protesteren tégen de media voor het ‘Communication Building’, het gebouw waar onze lessen zijn. Best interessant om mee te krijgen aangezien we er waarschijnlijk ons leven lang nog mee te kampen krijgen.

Na al het editten gaan we weer met z’n alle naar Granny’s Closet waar alle dutchies weer keihard meezingen met de Spice Girls, Backstreet Boys & Barbie Girl. Janneke & Ik komen natuurlijk weer als 1 van de laatste aan bij de dorms, aangezien wij ‘die hards’ wel heel de avond op hoge pumps hebben doorgebracht. In onze iets langere avond wandeling terug naar de dorm hadden we het privilege om een vallende ster te zien in de ontzettend mooie sterrenhemel, waar wij als een stel eigenwijze egoïsten natuurlijk ons best deden om 3 wensen in 1 te proppen (Het is dan ook wel erg toevallig om een vallende ster tegen te komen als je al de hele dag ‘airplanes’ van ‘b.o.b.’ aan het draaien bent, just ment to be)..
1 uurtje slaap en dan weer opstaan om de 2e wedstrijd (Ned-Jap) beneden in de lounge te kijken (om 4.30 ’s ochtends!). Er waren meer vrouwen dan mannen te bekennen, maar we waren allemaal even enthousiast. Slaperig op de bank luisterden we aandachtig naar het Amerikaanse commentaar op het Nederland elftal. De wedstrijd bekeken we op ESPN, waar ze analyses op ons en de japanners los gooide, ongelofelijk! De japanners werden wel meer belachelijk gemaakt dan ons, van een blikje tomaten tot een ‘farmer’ die word getraind. Met 1-0 gaan we allemaal snel slapen om nu weer fris en fruitig onze packages af te editten. Ik ga me nu dus maar verplaatsen naar de audiosuite waar ik nog een aantal voice-overs moet opnemen. Vanavond gaat er weer flink gesport worden om enige conditie op te doen voor de Grand Canyon trip tomorrow!